Rozdział 1

Otworzyła oczy. Obudziła się. Najpierw nie docierało do niej gdzie jest, ale później otrząsnęła się i zrozumiała. To był jej dzień.

W ciągu sekundy wyskoczyła z łóżka i wbiegła do łazienki.  Po paru minutach wybiegła z niej odświeżona i w pełni ubrana. Wyskoczyła z pokoju jak na skrzydłach. Była szczęśliwa jak nigdy wcześniej, a zbiegając ze schodów prawie potrąciła jednego ze skrzatów.

- Sorry! - krzyknęła i pobiegła dalej.

- Hej, mamo! - wykrzyknęła w stronę kobiety, która siedziała w jadalni. Jej matka miała podkrążone oczy. Dziewczyna westchnęła - to miał być najlepszy dzień jej życia, a matka znowu się przepracowała.
- Cześć, Rine. Nie rozumiem co mugole widzą w espresso?! W ogóle nie działa! - to mówiąc wyrzuciła filiżankę przez otwarte na oścież okno i dotknęła różdżką swojej głowy. Jej ciałem wstrząsnął dreszcz, źrenice się rozszerzyły, a matka wygląda jak nowo narodzona.
- Nie wiem. Nie mogę jeszcze pić kawy, pamiętasz?
- Tak - jej matka spojrzała na zegarek - Ojciec powinien zaraz być. Trzy, dwa, jeden...
W tym momencie jej ojciec zmaterializował się w jadalni.
- Witaj, Kathie! - uśmiechnął się i podszedł do córki. Jej rodzice prowadzili własną prywatną wojnę. Na początku wszystkich dziwiło, że piękna Krukonka i przebiegły Ślizgon zostali parą, ale później to zaakceptowali. Mimo to w jej rodzinie przekomarzanie się było w porządku dziennym, jednym z tego przykładów było imię córki. Matka nazywała ją Rine, a ojciec Kathie.
- Hej się dostaniemy na peron 9 i 3/4? - zapytała ojca Rine.
- Myślałem o teleportacji, bo podróż mugolskimi środkami transport odpada!
- Przecież wiesz, że ona nie może się teleportować! - jej matka wstała od stołu wyraźnie wściekła - To nielegalne! Jak możesz ją tak wychowywać?!
- Mamo, ale ja się znam na teleportacji - to mówiąc zniknęła i za parę sekund znów pojawiła się w jadalni. Była bardzo bystrym i utalentowanym dzieckiem. Potrafiła używać magii bez różdżki, a teleportację opanowała kiedy miała pięć lat.
Kobieta wyglądała na zrezygnowaną, bo przegranie kłótni z mężem było dla niej jak przegranie II Bitwy o Hogwart, ale musiała przyznać córce rację - No dobrze, spakowałaś się już?!
Ojciec spojrzał na zegarek - Ne Merlina mamy tylko pół godziny!
- Nie martwcie się mój kufer już czeka - to powiedziawszy pstryknęła palcami i u jej stóp pojawił się kufer szkolny - Jak dla mnie to możemy już iść!

* * *

- To niesamowite! Po raz pierwszy jadę do Hogwartu!

- Pamiętaj! Daj mi znać czy dostałaś się to Ravenclawu! - jej matka znowu o tym samym.  Rine pokiwała głową, ale dobrze wiedziała, że trafi do Slytherinu. Była bardzo złośliwa, chciała tam trafić, a poza tym patrząc na historię jej krwi...

Wtedy ogłoszono odjazd, a Rine wskoczyła do pociągu i pomachała rodzicom. W końcu odjechali.

Dziewczynka przechadzała się po pociągu szukając wolnego przedziału i szybko go znalazła. Weszła do niego i jednym ruchem dłoni wyczarowała lustro. Przyglądała się swojej drobnej osobie.

Miała zaledwie jedenaście lat, a była ubrana jak mugolska modelka . Miała na sobie czarne rurki opinające (i tak szczupłe już) nogi, niebieską bluzkę na ramiączkach i kremowy kardigan, a na za "wygodne buty na podróż" służyły wysokie, czarne trampki.

 Jej rozmyślanie zostało przerwane, ponieważ do przedziału weszło, a raczej wdarło się, trzech chłopaków.

- Cześć, nie przeszkadzamy? - zapytał jeden z chłopaków. Zmierzyła go wzrokiem. Miał rozczochrane czarne włosy, orzechowe oczy, oliwkową karnację i ujmujący szelmowski uśmiech. Rine pomyślała, że tak mogłaby wyglądać lepsza wersja Blaise
- Jasne, że nie - uśmiechnęła się - Siadajcie!

- Dzięki - znowu odezwał się  i uśmiechnął do dziewczyny - Jestem Nick, a ty?

- Kathie - odpowiedziała i odwzajemniła uśmiech.

- Niall - przedstawił się brunet o zielonych oczach.

- Henrick - czarnowłosy chłopak o szarych oczach - Ale wszyscy mówią po prostu Henry. 

- Miło poznać. Jaki dom przewidujecie? 

Właściwie nie miała zamiaru ich o to pytać, bo było to typowe pytanie jej rodziny, ale ciekawość zwyciężyła.

- Je przewiduję, że będę Gryfonem lub Krukonem - odparł Henry - Jestem półkrwi, więc raczej nie mam szans na Ślizgona. Jak będę w Hufflepuffie to skaczę z mostu!

Kathie roześmiała się - Moja rodzina raczej kiepsko by przyjęła, że jestem Puchonką!

- Ja widzę siebie w Slytherinie - Niall przeczesał palcami czuprynę - Czasem jestem naprawdę podły, a poza tym jestem czystej krwi.

- Nazwisko?

- Parkinson - kiedy to powiedział Kathie wypluła sok dyniowy, który kupiła szukając przedziału.

- Od tych Parkinsonów? - chłopak tylko pokiwał głową - Jesteś młodszym bratem Pansy i masz na imię Niallern.

Jak mogła nie skojarzyć?!

- Skąd wiesz?! - wykrzyknął zdziwiony chłopak.

- Twoja siostra jest najlepszą przyjaciółką mojego kuzyna!

- Seriooo???

- No...

- Wiesz co wydaje mi się, że skądś cię znam - odezwał się Nick. Na pewno. Kto nie chciałby znać takiej jedenastolatki?! Skóra w kolorze śniegu, długie, platynowe włosy i stalowoszare oczy.

- Ja ciebie raczej nie - odpowiedziała mu dziewczyna i uśmiechnęła się w duchu.

* * *

- Zapraszam wszyscy pierwszoroczni za mną! - krzyknęła wicedyrektorka szkoły Minewra McGonagall. Tłumek uczniów podążył za nauczycielką - Teraz wejdziemy do  Wielkiej Sali. Tam zostaniecie przydzieleni do poszczególnych domów: Gryffindoru, Slytherinu, Ravencalwu lub Hufflepuffu! Domy w czasie roku szkolnego zastępują rodzinę!

Drzwi otwarły się kiedy kobieta machnęła różdżką - Wchodzimy - zadyrygowała. 

Kathie nienawidziła kiedy ktoś mówił jej co ma mówić i miała nadzieję, że nie trafi do domu  w którym wicedyrektorka była opiekunką. Gdy już weszli ta cała "stara czapka" odśpiewała swoją durną pieśń i zaczęła przydzielać ludzi do domów. Dziewczyna niecierpliwie czekała na swoją kolej. Wtedy stało się...

- Malfoy Katherine! - wyczytała wicedyrektorka, a dziewczyna wstała i już miała podejść, kiedy...

Drzwi Wielkiej Sali otworzyły się i wpadł przez nie chłopak, a zaraz za nim biegła dziewczyna w jego wieku. Nie zwracali uwagi na to, że w głośnym wcześniej pomieszczeniu umilkły wszelkie głosy.

- Ty popieprzony cymbale! Jak można być takim głąbem?!?!?! - darła się na wszelkie głosy śliczna brunetka.

- "Popieprzony", słonko? Ale tylko przez ciebie! - zaśmiał się blondyn robiąc unik przed zaklęciem. Wtedy Kathie go rozpoznała.

- Ty durny gnojku, Malfoy! Jesteś zadufanym w sobie, chamskim, nie normalnym arystokratą! A do tego głąbem! Jak można, do cholery pomylić "rododendron" z "gumochłon"?! No powiedz mi jak?! - piekliła się dziewczyna. Arystokrata? Do cholery, ta dziewczyna obrażała jej rodzinę!

- Wybacz, Granger. Skarbie, brzmiało podobnie! - zaśmiał się w irytujący sposób jej kuzyn.

- Nie jestem twoim "skarbem, złotkiem, słonkiem"! Przestań mnie tak nazywać, ty egoistyczny skur...

- Ykhm... - chrząknęła McGonagall przerywając brunetce monolog i przypominając uczniom gdzie się znajdują - Jak chciałaś nazwać pana Malfoya?

- Ja tylko... - dziewczyna spłonęła rumieńcem - Przepraszam najmocniej, pani profesor.

- Panno Granger, zachowujesz się nieodpowiednio przed nowymi uczniami, których trzeba nauczyć, że więź uczniowska jest ważna.

- Proszę, wybaczyć.

- Swoje sprawy rozwiązujcie w wolnym czasie - powiedział dyrektor Dumbledore wstając z krzesła i  odsyłając uczniów do stołów przypisanych poszczególnym domom - Panie Malfoy, jeszcze jedno. Jeżeli naprawdę pomylił pan "gumochłon" z "rododendron", to naprawdę jest pan głąbem.

Wtedy wszyscy wybuchnęli niepohamowanym śmiechem.

- Cisza! Musimy skończyć przydział! Zapraszam Malfoy Katherine!

Kathie podeszła do nauczycielki mijając wszystkie zdziwione osoby.

- Mogę o coś  zapytać, panno Malfoy? - odparła nauczycielka.

- Oczywiście, pani dyrektor.

- Czy jest pani może spokrewniona z Draconem Malfoyem, którego pokaz przed chwilą oglądaliśmy?

- To mój kuzyn - zaśmiała się perliście Rine.

- Kto mu się podoba? - wykrzyknęła jakaś dziewczyna na sali.

Rine zaśmiała się jeszcze głośniej. Jej kuzyn zmarszczył brwi.

- Odpowiedz, proszę, bo koleżanki pana Malfoya są zdeterminowane - uśmiechnął się tajemniczo dyrektor.

- Dobrze. Całe wakacje mówił o swojej wymarzonej dziewczynie, która - wstrzymała głos trzymając wszystkich w napięciu - się tutaj uczy. 

Kątem oka dostrzegła przerażonego Ślizgona, który nie wiedział o co chodzi dziewczynie.

- Tylko muszę sobie przypomnieć jak się nazywała. Chyba As... As...  As.... - Rine chciała dać nadzieję Astorii Greengrass, która była mega napalona na jej kuzyna - Już wiem! Miała na imię Hermiona!!!

Sala zamilkła, wszystkie dziewczyny opadły na krzesła. Wszystkie oprócz jednej. Tej brunetki z którą kłócił się w czasie Ceremonii. 

Wtedy Katherine wszystko zrozumiała.

 To Granger była ukochaną Dracona. Właściwie dziewczyną, w której on był zakochany/

 Ona stała nieruchomo, a on był czerwony, aż po cebulki swoich blond włosów.

* * * * *

Koniec pierwszego rozdziału! Nie macie pojęcia jak się namęczyłam pisząc to w pięć godzin. Mam nadzieję, że się podoba. To mój pierwszy rozdział tego opowiadania. Mam zamiar napisać o dziewczynie ściśle związanej z bohaterami oryginalnego "Harry'ego Pottera", ale zarazem żyjącej własnym życiem. Napiszę tutaj dużo o Dramione, mam też zamiar zmienić historię Rona oraz Hinny.

Komentarze nakłaniają mnie do pisania.

Wasza Ślizgonka

Zoe

PS. Sorry za literówki